Ne duhemi si dora e fëmijës
Që prek një trëndafil të përkulur
Don ta këpus
Por e ndërpret zhurma e madhe
E zogjve në tela elektrikë
Ne duhemi si aktorja e re dhe e bukur
Që lëviz kapelën e hollë nga koka
Për ta përshëndet regjisorin
Në tablonë e provave të një filmi romantik
Ne duhemi si gruaja që i’a zien kafenë e mesditës
Burrit të lodhur nga puna
Duke e larguar nga tavolina parfumin e shtrenjtë
Dhe një roman të trashë dashurie
Ne duhemi si hyrja e turistit poet
Në bibliotekën e madhe të kryeqytetit
Dhe afër lumit natën
Nën dritat e llampave të neonit
Ulet e vajton për librin që s’e gjet
Ne jemi ashtu si duhemi
Ashtu si me prit
Me prit të dalja e dashurisë në dalldi
Te dera e kopshtit të luleve
Që ende s’kanë mbi
Ne jemi si heshtja që s’gabon
Kur thotë se fëmijët dikur s’kishin ekzistuar
Ata bëhen të rinj
E të rinjtë plaken e urtësohen
Apo ngatrrohen në kujtesën e gjërave të marra
Që s’duhej t’i kishin bërë në rini
Ne tani duhemi
Në jemi ëndrra e gjithckasë bredharake
A ka flutur bletë a kitër lozonjare
Që don ta shprish rrjetën
E ëmbëlsisë së mundimeve tona pa shkak
Ne tani marrim frymë
Nën hije të përqafimit pushtues
Po përqafim do të thotë pak
Se toka nën këmbë është e lagshtë
S’don të na mbaj më
S’don të na mbajë
Ne duhemi
Duhemi
Të fshehur nën fat
ObserverKult
Lexo edhe:
FATOS RUSHITI: TI KE MBETUR ERË…
Mos i ëndërro ditët që do të vijnë
Se unë dritë nuk pashë
Tek ecja gjinjve të tu
Shpirtit tënd kur hyra
I vetmuar
Nuk vleja asgjë
As sa këto mendime
Që tani po flasin me ty
Mos i kërko zjarret
Tek shkel mbi ujrat e zemrës
Ti ke mbetur erë
Mund ta ndaj trupin tënd
Në jetra që s’flasin
Që s’vdesin
Unë vetëm po të marr erë
Kështu më lehtë t’i njoh qeshjet
ObserverKult
Lexo edhe:
