Poezi nga Erina Çoku
I dashtun Ukë,
Mbramja afrohet pa u ndi,
bishë pa dhambë me na ngranë kohën.
Trupi e ndien ethen, qetësi nuk gjen.
Diçka gjakun do ta pushtojë.
Ti ke pa një andërr,
trupin mbushë me ndjesi sa me plasë.
E çka? Fli o i fjetun, fli.
Mbramja afrohet
e si dora ime e dridhun
bie pa fjalë flokëve tu.
Andrra jote asht e imja.
Unë nuk mundesha me fjetë,
e ajo erdh me gjetë strehë te ti,
pushtue krijesës që je.
Po çka? Edhe në andërr ti…
Ajo drenushë, jam unë dashnue me sytë e tu.
Ai ujk e dre, jam unë shpërba pa u gjetë në ty.
Ajo andërr jam unë, unë brenda teje.
Po ti fli o i fjetun e mos u tut.
A don t’bahem gjahtar, t’i vras krijesat e egra pyjeve tu?
A don t’bahem zanë, t’i mbledh andrrat para nate?
A don me fjetë, t’bahem unë gjumi yt?
Mbramja po vjen, e bashkë me mu pushtohet frymës tande.
*Nga libri: “Jemi gjallë gjer në mbrëmje”
ObserverKult
Lexo edhe:
Ç’BAN? Ç’BAN TI N’ANDRRËN TIME?… POEZI NGA ERINA ÇOKU
DY LETRA PRANVERE ENDE T’GJALLA, nga Erina Çoku
I. I dashtun Ukë,
Ç’ban? Ç’ban ti n’andrrën time?
Me ty jam fjetë e hijeve më ke përndjekë.
A din? Në andërr. (I gjallë ishe, jo i vdekun.)
Gjithçkaje tu ju tutë, por ah, zgjimit çka m’i ba
se me ty, në besë t’andrrës, dhe pak isha ndenjtë.
Mesnata e solli t’dashtun ftyrë tanden
(të gjallë, jo të vdekun) për puthjet e mia
të buta, t’lagështa, t’amla disi
dhe ajo buzëqeshja jote orgazmike
futej syve t’mi si andërr…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
ObserverKult
