Nga: Gregory Corso
E kam ndjellë ardhmërinë
në të jetuarit e mëhershëm
e kaluara është kujtesë
e tashmja ngutësi
ndërsa ardhmëria parashikim
ja këtu jam duke pritur
i mjeri unë…
shiko se në çka jam mbërthyer
e di
se kur bota është e çmendur
poeti
duhet të jetë i mençur
Dhe me sa doni të lidheni me kusht
se kur bota është e mençur
unë do të jem bukurazi i çmendur.
Përktheu: Fadil Bajraj
ObserverKult
Lexo edhe:
GREGORY CORSO: E SHKRUAR NË PRAG TË DITËLINDJES SIME TË 32-TË
Një poezi e ngadalshme e kuptimplote spontane
Jam 32 vjeçar
dhe më në fund po e shikoj moshën time, nëse asgjë më tepër.
Është fytyrë e mirë ajo që më nuk është fytyrë çuni?
Duket më e mbushur. Dhe flokët e mi,
më nuk janë kaçurrela. A e kam hundën të madhe?
Buzët janë të njëjta.
Dhe sytë, ah sytë gjithnjë po më bëhen më të mirë.
32 vjeçar dhe pa grua, pa fëmijë; pa lëndime fëmijësh,
ama ende ka kohë.
Më nuk sillem hajvançe.
Dhe për shkak të kësaj më duhet të dëgjoj nga të ashtuquajturit miqtë e mi:
“Ke ndryshuar. Ke qenë aq i krisur aq madhështor.”
Ata nuk e ndien veten mirë kur jam serioz.
Le të shkojnë në Radio City Music Hall.
32; e kam parë gjithë Europën, kam takuar miliona njerëz;
kam qenë i mrekullueshëm për disa, i tmerrshëm për tjerët.
Më kujtohet ditëlindja e 31-të kur pata bërtitur:
“Sall për të kujtuar se do t’më duhet t’i jetoj edhe 31 vite tjera!”
Nuk e ndiej veten asisoj në këtë ditëlindje.
Po ndihem se dua të jem i urtë me flokë të thinjura në një bibliotekë të madhe
Në një kolltuk të rehatshëm pranë oxhakut.
Edhe një vit në të cilin s’kam vjedhur gjë prej gjëje…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
