Poezi nga Walt Whitman
Un mendoj se,
nji fije bari nuk lodhet hiç ma pak se mundi i përditshëm i yjeve
e miza e toks asht mrekulli bash si nji kokërr rane,
bash si veza e l’mueme e harabelit
e bretkosa e vogël, asht po aq sojnike sa liqejt n’mramje vere,
E dredhza, kunor mundet me iu ba gjithësis
e ma e vogla rrudhë e dorës teme
ma e përkryeme se çdo makinë
e dalë prej mendjes robit, asht
e lopa, që kopshtieve kryeul
kullot, ma e bukur asht se piktura e nji kishe
E nji mì sa grima,
asht e madhe mrekulli sa,
n’din me kthye cilët s’besojn
Përktheu: Leon Mirakaj
ObserverKult
Kliko edhe:
WALT WHITMAN: MË KUJTOHET VETËM AJO GRUA QË MË DESHI ME SHPIRT…
