Një “trokitëse dritaresh” ishte një person, detyra kryesore e të cilit ishte të zgjonte njerëzit duke qëlluar me bizele të thata në dritaret e tyre.
Në vitet 1930, Mary Smith fitonte gjashtë denarë në javë duke zgjuar dokerët e Limehouse, Londër.
Kjo fotografi shumë e famshme e kapur nga John Topham ishte e para që ai licencoi ndonjëherë. Ai e shiti atë për pesë paund (paga e një jave në atë kohë) për Daily Mirror dhe vendosi të hiqte dorë nga karriera e tij si polic dhe të bëhej fotograf i pavarur për pjesën tjetër të jetës së tij.
(Marrë nga profili në “Facebook” i Marsel Lelës)
ObserverKult
Lexo edhe:
VISAR ZHITI: KU NUK KANË SHKUAR ËNDRRAT E MIA?
Nga: Visar Zhiti
Jam i detyruar të përsëris që edhe vetë jeta në vetvete si fëmijëria është e bukur, e shtrenjtë. Por mua shumë shpejt më bënë të qartë se nuk isha në kohën time e nuk më takonin shumë e shumë gjëra.
Liri më pak nga të gjithë. Gëzimet, dashuria, poezia, etj., varen shumë nga liria. Ata që thonë të kundërtën, mashtrojnë ose duan të mbulojnë mëkatet e jetës së tyre.
Teksa do të më gëzonte botimi i parë i një vjershe, do të më dëshpëronte thellë dënimi me burg për to. Edhe ëndrrat dënohen, por ato arratisen më lehtë se ne. Madje janë dhe pas nesh.
E ku nuk kanë shkuar ëndrrat e mia? Tashmë ne banonim në Lushnjë familjarisht, kryeqyteti i dhimbjes, e quaj unë sipas një poeti, se aty ishin dhe të internuarit, aty përreth ishin artistë, piktorë, muzikantë, shkrimtarë, të ndaluar ishin të tillë.
Njohja me të tillë ishte episod i bukur dhe i rrezikshëm. Të tilla i kam pasur bukuritë unë, të dënueshme.
*Titulli i origjinalit: “Ëndrrat e dënuara të arratisen më lehtë”
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
