Poezi nga Gabriele D’Annunzio
Rri me mue!
Pshtetu bri meje
Mos shko
Kam me t’mbrojt
e krahit ngat kam me t’ndejt kur fle
Ke me u pendue ndoshta për gjithçka veç, se tek unë pate ardh n’dëshir,
e lirë e fisnike
T’due, e ndër mend asgja tjetër s’kam veç mendimit tand
ndër vena, asgja tjetër veç
ty qi m’rrjedh
E di?
N’jetë teme, kërkend ma t’afërt s’kam
Rri me mue
Shplodhu
Prej asgjaje mos u tut se,
shpi,
zemrën teme ke me e pas
Flej.
Përktheu: Leon Mirakaj
Lexo edhe:
LEON MIRAKAJ ME SHKRIM PREKËS DEDIKUAR NËNËS: ASAJ E MIJËRA SHOQEVE E BASHKËVUAJTËSVE TË CILAT KALUAN MES VËSHTIRËSIVE TË PAFUNDME…
Nga Leon Mirakaj
Këtë shkrim ia dedikoj mamas time, Valbona Çoku Mirakaj. Asaj e mijra shoqeve e bashkëvuajtësve si ajo të cilat, kaluan mes vështirësive të pafundme por me dinjitet, kalvarin e persekutimit komunist.
Mamas e dhjetëra Luba-ve, Natasha-ve e Lana-ve, vajza e zonja që si ime më, vuajtën absurdin e një regjimi kriminal e absurd.
Në foto, mamaja ime në moshën kur u internua si dhe aktorja e pjesës teatrale,” Luba”.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
Lexo edhe:
LEON MIRAKAJ: I DASHURUEM JAM ME TY…
Jam thjesht i dashuruem me ty
Askush s’kish për ta kuptu
pse.
As un tuj fol ndër vedi.
Kam krejt yjet kundër,
janë kundra meje e qiellit
asht lamsh,
e dashtun kjo botë.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
