Poezi nga A. S. Pushkin
Jo, dëshira të harbuara unë nuk ushqej,
Apo marrëzi të tilla, si hazdisje pa fre,
Ajo hidhej, ulurinte, sa ma ngrinte gjakun,
Gjarpër spërdridhej, si virgjëresh’e Bakut,
Si në jerm, papushim, puthje të nxehta më ngjiste
Me ngutje, me rrënqethje, të thuash se po vdiste!
Ah, kur isha me ty, e ëmbla, zemërbuta moj!
Sa i lumtur paskam qënë, rri me trishtim kujtoj,
Kur pata shpresë veç në lutjet, përunjësisht,
Ti e tëra m’u dhe, s’deshe t’ia dish, ëmbëlsisht.
Tani e ftohtë, e drojtur je, o gëzimi im
Nuk di ç’ke, veshin s’ma ve, përgjigjesh me përtim
Ta jetojmë sërish ç’kaluam, të lutem tani,
Zjarrin që kam me ty ta ndaj, do apo s’do ti!
Shqipëroi: Maksim Rakipaj
“Titulli i origjinalit: “Ah, kur isha me ty, e ëmbla, zemërbuta moj!”
ObserverKult
————————
LEXO EDHE:
SI IU PËRGJIGJEJ PUSHKINI KRITIKAVE DHE FYERJEVE
Pushkini mori vërejtje të shumta thumbuese nga bashkëkohësit, por u përgjigjej me shumë zgjuarsi. Kritikët dhe ziliqarët s’kishin asnjë pikë mëshire për shkrimtarët. Në ditët e sotme, Aleksandër Pushkin konsiderohet si një prej poetëve kryesorë rusë, megjithatë disa prej vlerësimeve të bashkohësve, gjatë kohës së tij, ishin të ashpra, madje fyese.
Në 1830, Pushkini shkroi disa shënime për t’iu përgjigjur komenteve, ku pranonte se gjithmonë i respektonte kritikët e vërtetë dhe përpiqej të hynte në mënyrën e tyre të të menduarit, edhe pse zakonisht nuk ia dilte dot mbanë.
Fyerjet në revista, siç pranonte Pushkini, për njëfarë kohe e inatosën, si rrjedhojë autorët duhet të ishin të lumtur se ia kishin arriur qëllimit…
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
