Adem Gashi: Në ditën kur kam mundur të vritem

adem gashi antologji atdhedashuri

Për të vdekur njeriu mund të vdesë çdo çast,
është tjetër të vritesh, të vetëvritesh, të të vrasin
ka pak rëndësi duhet a s’duhet një shkas,
i pamungueshëm, doemos, duhet vrasësi.

S’ka rëndësi se kush është mjeshtri i skenës
rrethanorët e vendit, të kohës
pranvera sapo ka hyrë, kënga rri peng
në një baltinë, në një pikë loti.

Dhe vrasësit qenë aty dhe gjaku i blertë i bimëve
ndryshe nga gjaku i kuq i njeriut,
kur lëngëzonte stina gjithçka të gjallë,
derdhjen e lumit të jetës e bënin Ata,
bënin hatanë.

Në ditën kur kam mundur të vritem
nga një thikë, nga një copë metal, nga një plumb
pirgu i munguar do të bëhej kufi
i të gjitha njohjeve, rinjohjeve, takimeve
ose portë e fundit të pafund.

Megjithatë,
dita (ajo ditë) grisi pjesën e terrtë të saj
e u bë portë e lirisë dhe dritës,
mos vallë kjo qe Përmasa e Katërt
këtu e pesëmbëdhjetë vjet më parë!?

2014

LEXO EDHE: Adem Gashi: Dashuria kërkonte fli…