Triptik mbi retë
Nga Afrim Demiri
Sa lehtë çmendet një ditë
Sa lehtë çmendet një ditë
Edhe më lehtë si përhapet
çmendia e saj si një erë
e marrë
Dhe fillon e nuk të pëlqen
asgjë përreth teje e tutje
Shikon qiellin dhe nuk sheh tjetër
përpos reve që luajnë
një maskenball të çuditshëm
Kush si kafshë e egër e kush e butë
ndonjëra fytyrë e përmbysun
si kloun cirku ma në thellësi
të përqeshë
Një shikim kërcënues fantazme
të godet si rrufe n’sy
e pastaj në teatrin qiellor
shpërthejnë të qeshurat
cinike
Dikur i lëshon perdet
dhe qielli mbetet jashtë
t’i mbledhësh brenda vetes
i bindur se je prekur
nga çmendia
Dhe fjalët nuk nxjerrin
asnjë za.
Kur të nxen mallkimi
Një ditë një re ma bani me sy
pastaj ngadalë e mori pamjen
e një vajze të pikëllueme
Nuk vonoi u shndërrue
në trandofil të bardhë
Unë mbeta i habitun
sa nuk më dolën krahtë
fërkova sytë njëherë, dyherë
Reja shkoj u ba zi si korbi
Vrapova ta gjejë një strehë
kur befas një kokërriz
më goditi në ballë
Nuk e paskam ditë
dikush më paska mallkue
Të vraft’ reja për së kthjellti.
E kaltërta zemër
Një re shkoj e u ba zemër
zemër krejt e kaltër
Dhe nga ajo filloi pikë-pikë
të pikoj dashnia.
M’u duk’ se u lagsha
krejt u lag’shae nuk u ngop’sha
kurrë
Kisha mbyllë sytë e nuk
shihja kurgja deri sa zemra
u kthye në Hanë të kaltër
Atëhere ndjeva thellë
si m’u thye
Zemra ime.
ObserverKult
Lexo edhe:
