Portreti i qytetit
nuk vijëzohet dot
nëse nuk zgjohesh
para se të bie kambana
e parë
dhe të biesh në gjumë
pasi t’i ketë ngreh kambët zvarrë i dehuri i fundit
Kur mendon që i ke shenjëzue tiparet e tij
të bie ndërmend se e ke harruar fytyrën e blerësit të bukës bajate
dhe të pastruesit të kazinos
Mos shpejto
portretet nuk krijohen lehtë
mos i harro buzëqeshjet
e vajzave te dashunueme
të varuna në drunjë të trotuarëve
Por as lotin e vejushave mbi foton e burrave të vramë në luftë
Mos u ngut
portreti i një qyteti
nuk bëhet me ngjyra temper as me ngjyra dheu
mos e kërko siluetën e tij në perëndim dhe në as lindje të diellit
Çdo njani e kemi nga një siluetë të tij të veçantë në sy
Vazhdo përtej të dukshmes së mjegulltë
Të rrëmbehesh nga vërshima e tij urbane
Vrojtoje lypësin e krisur
si këndon dromca të rapsodisë heroike
si parodi postmoderne
Ec, ec rrugicave me mure oborresh me teneqe, me çerpiq, me blloka betoni
e me gilendera të hekurt
Hidhe shikimin në dritaret e mbulueme me batanie me katrorë në vend të perdeve dhe mendo sa ëndrra është e robërueme aty
Grahe biçikletën pa fre
pa frikë se përplasesh
në kalamajt që të ndjekin pas
Në fabrika mos kërko tymtarët e dikurshëm
Rrokaqiejt si pikëçuditëse të bien në kokë
Bleje ndonjë çamçakëz
dhe shiko kukullat në vitrina se si paturpësisht na e dëftojnë lakuriqësinë tonë
Çdo gjë është në shitje
edhe vullnetet tona
etiketave të çmimeve me
zbritje mos ju beso
Nuk ka aparat fotografik që e kapë portretin e një qyteti
Lëshoja sytë e zemrës deri në palcë nëse don me pa kush e pinë kafenë e mëngjesit në kambë
Kush e ndezë bërllogun natën
Altoparlantët mos i dëgjo
As zhurmën e auspuhëve
Muralet në fytyrën e tij mos i harro
Vërtet portreti i një qyteti të vret derisa ti don ta përjetësosh në dashni.
LEXO EDHE: Afrim Demiri: Sy më sy me detin
