Njeriu që u bë gjarpër, poezi nga Ahmet Selmani
(ose kafshimi i stinës së re)
Njeriu me shpirt të kuq
e tradhtoi stinën me ëndrra të bukura
dhe u bë gjarpër
e hodhi lëkurën e vjetër
duke i mbuluar gjurmët e veta
por ajo mbeti si pasqyrë e thyer
tani përderisa po i mbledhim dromcat e saj
për ta ribërë pasqyrën
ai po e kafshon në zemër
edhe stinën e re.
ObserverKult
Lexo edhe:
AHMET SELMANI: PËRRALLA E NJERIUT QË U BË GJARPËR
(ose gjysma e bishtit nën rrotë e gjysma në trup)
Në stinën e kuqe
njeriu u bë gjarpër
por ia zuri rrota bishtin
dhe kur deshi të ikte
seç u dymend
nëse shkëputej
do t’i mbetej gjysma e bishtit
nën rrotë
e gjysma tjetër në trup
e nëse rrinte
do ta kuptonin të gjithë
se ai ishte gjarpri
që i kishte ngjokur engjëjt
ndaj cilëndo rrugë që ta ndiqte
do të ishte e njëjtë
ai prapë
do të mbetej njeriu i dikurshëm
që ishte bërë gjarpër
por meqë e zuri pleqëria
frikën më të madhe e kishte
nëse do të vdiste si njeri
apo si gjarpër
kështu
zuri krimba në shpirt
duke e brejtur pak nga pak
gjersa s’mbeti asgjë
prej tij.
ObserverKult
lexo edhe:
