Poezi nga Ajne Ibërhysaj
Kështu janë valët e jetës,
si ato rrugët e pambaruara
ku disa kalojnë mes sheshit të pritjeve
që s’kanë lidhje me stinët, me vitet
ku fjalët të ngjajnë si net të përgjumura.
Rrugët e jetës
janë baladë dhembjesh që ndryhen në shpirt
teatër ku secila pjesë e trupit vetëvritet
në Itakën e syve të tu të përhumbur
E kur fillon ta kuptosh veten
të ka mbetur veç foleja e vetmisë
lotët që ujitin faqet e librave
shi që kurrë nuk jepet hua
si sytë e tu shtegtarë.
Vjen një çast që e kupton
se ka dashuri të egër si urrejtja
ka urrejtje që nuk i ngjan asnjë dashurie
ka vajtim pa lot
kur harresa i vret kujtimet
me pendesë e trishtim të pa fund
E tillë është kjo jetë
ka ditë të hirta e të bardha
që s`kanë lidhje me vjeshtën
e as me mua…!
ObserverKult
Lexo edhe:
GERHARD PREGAPUCA: IDEN, AS N’ANDËRR S’MUNDËM ME QENË BASHKË!
Poezi nga Gerhard Pregapuca
Iden!
Të kam thërritë në gjumë
E zgjimin s’e kam dashtë.
Iden!
Sa herë kam dalë kundra natyrës.
Erën…!
Kam urry kur flokët t’i ka prekë.
Shiun…!
Pse n’lëkurë të ka rrëshkitë
Si me pas qenë buzët e mia.
E buzët e mia, s’do mundnin
aq rrëmbyeshëm me t’puthë.
E dielli?!
Pse fuqi ka me t’i ba sytë me shkëlqy
ma fort se unë.
Iden!
T’kam thërritë n’gjumë.
E forcë m’u zgju s’kam pasë.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
