E di, e dashur,
koha nuk është më e mira ndër pasuritë,
koha nuk pyet e nuk kërkon asgjë.
por ndërkohë, në flokët tashmë të bardhë,
të thatë nga etja konfuze,
sikur një adoleshencë e vonë
vazhdon të rritet nëpër gishtërinj
si një llampë shumëngjyrëshe,
kthehet më shtatë, më tetë:
nuk ka kohë të saktë dashnorët
as afërsi të njëjtë gishtash
që kërkohen në njëmijë mënyra
brenda një nate krejt prej qelqi.
Përktheu: Aqif Hysa
