Çdo dashuri e re
Më zë mbi një dashuri të vjetër
Dhe s’është dashuri
Por është edhe dashuri.
Niset për mal
E mbetet kodër
Sapo bëhet lumë
Kthehet përrua në shi.
Dhe unë bie të fle
Me një fytyrë majtas, një djathtas
Pa dashuri
Me dy dashuri.
Në gjunjë mbaj kokën tënde
Në duar flokët e një tjetre
Zemra si jastëk shformohet
Por shpejt formësohet sërish.
Ti gjithmonë më thua
Se unë jam një mi
Më beso, jam një mace
Kacavirrem pas shpirtit tim.
*Titulli i origjinalit: “Dashuri mbi dashuri“
ObserverKult
Lexo edhe:
ANDI BEJTJA: “KUR E DASHURA VJEN NGA DETI”
oezi nga Andi Bejtja
Humbi dielli në kaosin e reve
Sikur lëvrijnë
Flokët e skulpturës së një vajze
Nga era, që largoi zogjtë
Prej tempullit të dashuruar me rërën
“U ngritën dallgët, u ngritën dallgët!”
Ne ngjajmë me fëmijët e trembur
në gjumë
Fjalët e pa thëna të qindra guaskave
dëgjojmë
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ANDI BEJTJA: ATDHEDASHURI…
Atdhedashuri, poezi nga Andi Bejtja
Në këtë vend ku dembelizmi është virtyt
Ku ka fusha të gjera me vese
Dhe gënjeshtër me këmbë të gjatë
Unë e kam lidhur historinë pas një gomari veshkurtër
që mund të jem unë ose vetë heroi ynë Skënderbe
Të cilin Vatikani e kurdisi siç kurdiset një orë me zile,
po akrepat i la të mbesin në shekullin e katërmbëdhjetëPo unë s’mërzitem
As ofendohem,
Europës nuk i mbaj mëri.
Vazhdoj të eci nëpër tym si një Kostandin
Që ngrihet nga varri dhe kujtohet se motër s’ka pasur kurrë;
Duke mallkuar malet e larta krenarë
Që ia marrin frymën detit, i bëhen ombrellë…
Mos kërko nga unë të jem as Rozafë, as Skënderbe, as Kostandin.
E shumta që mund të kërkoni nga unë është të jem Ismail Qemal,
Të ngre flamurin kombëtar në xhep të pantollave bluxhinse
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
