Teksti i këngës “Të dua” i shkruar nga Andi Bejtja dhe e kënduar nga Ardit Gjebrea dhe Inva Mula
Sa herë dora ime prek trupin tënd të zhveshur
dhe shtrati i djersitur ngjan me një re,
me duart që të dridhen me sytë e një fëmije
papritur me pyet, “a ka të tjerë si ne”?
Pastaj ora ndalet dhe toka s’rrotullohet
hëna plasaritet, nuk fryn më as erë
me muskuj të tendosur në pritje të një britme
sërish pëshpërit, “do vdesim edhe ne”?!
Të dua, të dua, të dua – unë kaq di
të tjerat nuk i gjejmë nuk i gjejmë dot as unë, as ti
Loti yt rrokulliset edhe zbret në gjoksin tim
neve botën nuk e njohim, parajsën ne e dimë
akrepat po lëvizin, toka rrotullohet
hëna e plotë – asgjë nuk pipëtin…
Të dua, të dua, të dua dhe ti e di
sa herë s’ta kam thënë, ta kam fshehur, por je vetëm ti.
Dhe ndjej dorën tënde mbi trupin tim të zhveshur
shrati i djersitur, kjo dritë kaq e zbehtë
me gjunjët e këputur, me sytë e përhumbur
tani unë të pyes: “a ka të tjerë si ne?!”
Dhe prapë ora ndalet dhe toka s’rrotullohet
hëna plasaritet, nuk fryn më as erë
me muskuj të tendosur, në pritje të një britme
sërish pëshpërit, “do vdesim edhe ne”?
ObserverKult
—————————–
Lexo edhe:
ARDIT GJEBREA: FLAS ME HËNËN …(TEKSTI DHE KËNGA)
Flas me hënën …i vetëm
Të kam pritur sa netë
M’i trego ti gjithë të fshehtat
Por, ajo vetëm hesht (!)…
M’a verbove ti natën
U trete ngadalë…
M’i rrëmbeve të gjithë ëndrrat
Dhe zhgënjimin e le pas.
Një rreze nga larg
Më prek…drithëri…
Në botë erdhi hëna…
E plotë në magji!
E shtangur njerëzia
E sheh me zili
Tek endet e praruar
Atje në pafundësi?!…
S’e di, s’e kuptoj
Cfarë ndodh në këtë jetë
Dashuron vallë njeriu
A jeton përmbi retë?!…
Mos luaj me hënën
Ajo të gënjen
Vetëm gjysmën e saj ta fal
Dhe tjetrën ta fsheh!…
Teksin e plotë e gjeni KËTU
