një kopsë e zbërthyer në këmishën e qiellit
dhe diellit i merret fryma mes gjinjve të tu…
…sa herë që ti hap buzët
xhindet dalin nga shishja
bota harron dy dëshirat e tjera
dhe qiejt lëkunden…
sa herë që ti gëlltitesh
burrat e qytetit zvogëlohen
dhe hija jote mbars me hiret e tua
cigaret që nuk dinë ku t’i shkundin…
sa herë që kohën vret me ne
vend varri për të nuk ka…
në orën e madhe të retinës tënde
akrepat dëshmojnë vetminë tonë…
por dikur mund të të mbarohen vështrimet,
dhe… o Zot…
ajo ditë mos ardhtë kurrë,
bëje të jetë natë…
se kush do t’ia fshijë pluhurin qytetit shëndetlig
nga vitrinat bosh të syve…?
ti zhvishesh
dhe qyteti mërdhin…
pastaj ti fle
dhe qyteti humbet gjumin…
o, grua e bukur!
ObserverKult
Lexo edhe:
ARTAN GJYZEL HASANI: UNË DASHUROVA ME ZEMËR, ZEMRA IME
Poezi nga Artan Gjyzel Hasani
vërtet…sa gjëra të çmendura bëmë
e sa të tjera na mbetën pa bërë…
shumë fjalë të ëmbla pëshpëritëm
e sa të tjera muzgjeve nuk i thamë…
sa prekje magjishëm ëndërruam
e sa mbeten për një tjetër herë…
sa puthje mërmëritëse morëm
e sa të tjera kurrë nuk i dhamë…
dhe ja ku jemi sonte në Darkën e Fundit
në dukje gjakftohtë e të qetë
lotët fshehur në grykë
ti nga kryqe dhimbjesh zbritur
dhe unë, siç thua, Juda yt…
te vargu im pa semafor
ku heshtjet e të tjerëve
dikur aksidentoheshin lehte…
qëndrojmë sonte
gjykojmë
kerkojmë
mes kupës dhe lëngut cili paska vlerë…
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
