Kishin kaluar vite pa u parë
Akrepat e kohës ishin ndryshkur
Në qiellin gri të pritjes nuk vërehej asnjë ndryshim
Ditët e netët vinin e iknin duarthatë
Një mëngjes të beftë
vetëtimë e bubullimë i bluan retë e hirta të pritjes
U kthye
U përqafuan u puthën me zjarrin e mallit në gji
Në kopshtin e dashurisë
Shpërthyen sërish zambakët e gëzimit
Ylberi shumëngjyrësh i shpresës i hapi krahët në qiell
ObserverKult
Lexo edhe:
