Nga: Bozhidar Bozhillov
S’më kujtohet dashuria ime e parë.
E kam harruar.
S’më kujtohet dashuria ime e mirë.
E kam harruar.
Nuk më kujtohet më e zjarrta.
Nuk më kujtohet më e dhimbshmja.
Nuk më kujtohet më tragjikja.
Nuk më kujtohet më e ëmbla.
Ose ju gënjej ju që nuk më kujtohet.
Por një e kujtoj, me siguri,
ndaj dhe kam frikë nga ajo,
dhe kaq shumë dridhem,
kaq shumë zbehem.
Kujtoj të fundit…
Përktheu: Myzafer Xhaxhiu
*Titulli i origjinalit: “Frikë”
ObserverKult
Lexo edhe:
BOZHIDAR BOZHILLOV: ASGJË S’DO MBETET PËR TË THËNË
Pranverat do vijnë për të ikur,
isha i ri, do jem i rënë.
Pastaj do vdes, nga ne të dy
asgjë s’do mbetet për të thënë.
Këto vargje mbeten, e me radhë
do vijnë pranvera për të ikur.
I ri, pastaj drejt pleqërisë,
vdekja një ditë ka për t’trokitur,
kur asgjë s’do mbetet për të thënë,
asgjë nga ne, veç dashurisë.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
Ç’ËSHTË DASHURIA? ASNJË S’ARRIN TA THOTË…
Nga: Bozhidar Bozhillov
Ç’është dashuria? Asnjë s’arrin ta thotë.
Të zbehta fjalët-një mister i rrallë.
Dhe pse mallkuar teje në kët’ botë,
e shoh në syt’ e tu se ke mall.
Oh, ndjenja të ngatërruara, plot të fshehtë!
Ajo ësht’ terr e dritë, parajsë e ferr.
As ndjenja e logjika më e mprehtë
s’arrijnë ta zgjidhin dot këtë mister.
Aty e turbullt, aty kthjelluar,
aty sa joshëse aq dhe plot trishtim.
Qofsh e mallkuar…! Oh, qofsh e bekuar…!
Pastë bekim ajo…! Pastë mallkim…!
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
