Poezi nga Charles Bukowski
Ka mjaft pabesi, urrejtje, dhunë, absurditet,
në njeriun mesatar,
aq sa të furnizojë çdo ushtri, në çdo ditë të dhënë.
Më të zotët për vrasje, janë ata që predikojnë kundër saj
Më të zotët për urrejtje, janë ata që predikojnë dashuri
Më të zotët për luftë, janë ata që predikojnë paqe.
Ata që predikojnë Zotin, kanë nevojë për Zotin
Ata që predikojnë paqën, nuk kanë paqe
Ata që predikojnë paqe, nuk kanë dashuri.
Kujdes nga predikuesit
Kujdes nga të diturit
Kujdes nga ata që gjithmonë lexojnë libra
Kujdes nga ata që ose e urrejnë varfërinë
ose janë krenarë me të.
Kujdes nga ata që nguten të thurrin lavde
Sepse kanë nevojë t’ua rikthesh lavdin
Kujdes nga ata që nguten të cenzurojnë
Ata kanë frikë nga ajo që nuk e dinë .
Kujdes nga ata që vazhdimisht kërkojnë turmat
vetëm, ata janë asgjë.
Kujdes nga njeriu mesatar, dhe femra mesatare
Kujdes nga dashuria e tyre, dashuria e tyre është mesatare
mesataren kerkojnë.
Por, gjeniu gjendet në urrejtjen e tyre
Ka gjenialitet të mjaftueshëm në urrjetjën e tyre që të ju vrasë
Të vrasë këdo.
Duke mos dashur vetminë
Duke mos e kuptuar vetminë
Do jenë të gatshëm të shkatërrojnë çdo gjë
Që është ndryshe nga ata.
Duke mos qenë të aftë të krijojnë art
Nuk do e kuptojnë artin
Dështimin e vet do e konsiderojnë si krijesë
Vetëm si dështim të Botës
Duke mos mundur të dashurojnë plotësisht
Do besojnë se dashuria juaj është e paplotë
Dhe atëherë ata do urrejnë
Dhe urrejtja e tyre do jetë perfekte
Si një diamant vezullues
Si një thikë
Si një mal
Si një tigër
si kukutë.
Arti i tyre më i mirë.
Përktheu: Albert Bikaj
ObserverKult
Lexo edhe:
