Nga Charles Bukowski
Më duhet edhe një jetë. Vetëm edhe një. Jo shumë e gjatë, por e mjaftueshme. Ta kthej të humburën, ta rregulloj të thyerën.
Ta fal të pafalmen, ta fal të pafalmen. Më duhet edhe një shansë, ta provoj ndryshe, t’i mbledh të gjitha zaret dhe t’i hedh edhe njëherë.
Të kem të drejtë edhe për një të hedhur.
Lexo edhe:
CHARLES BUKOWSKI: NUK KAM NEVOJË PËR DIKË QË TË MË PËRSËRISË VAZHDIMISHT SE DO TË JETË ATY…
Në vazhdim do të keni mundësinë të lexoni disa nga thëniet më të bukura të Charles Bukowskit për dashurinë:
“Doja ta thoja me zë të lartë atë që ndieja, por qëndrova i heshtur nga frika se nuk do të më kuptonin”.
“Një nga ndjesitë më të bukura në botë është kur përqafon dikë dhe ai person të shtrëngon akoma më fort mbrapsht”.
“Unë nuk kam nevojë për dikë që të më përsërisë vazhdimisht se do të jetë aty. Se nuk do të më lëshojë, apo se nuk do të më tradhëtojë kurrë. Më mjafton dikush që në të gjitha rastet që të më dërgojë në djall, sërish të rikthehet tek unë”.
“Shpreheni atë që ndjeni. Mos kini frikë nga pasojat, sepse koha nuk fal asnjë. Dashuroni, urreni, shpreheni çdo emocion të fortë që po përjetoni. Njerëzit janë spektakli më i bukur në botë, dhe për të cilin nuk paguhet ndonjë biletë”.
“Mua më pëlqejnë personat e hutuar, ata që sapo i përqafon duken të plotë, ndërkohë që më parë të dukeshin të thyer në mijëra copëza”.
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
ObserverKult
