Ju ftojmë të lexoni një cikël të zgjedhur poezish nga Bislim Ahmetaj:
Etyd dashnie
Diellin që e pi
Me sy perëndimeve
E lind me buzë
Për ju mëngjeseve…
Etyd dhimbje
Tokën e ndanë për frymë,
Malin e zunë,
Deti u zaptua,
Një rriskë të hollë qielli
apo një cpirrë rrezje dielli
A thua do të teproj për mua?!?
Etyd larush
Mbrëmjeve
Para gjumit
Lutem
Për jetën,
Për vetën
Për njerëzit që dua
Mëngjeseve shpesh këndoj
Ndërsa mesditave më pëlqen
Të hazdisem, të jetoj pa mure.
Etyd nostalgjie
Anija dhe nata
me të cilën po udhëtoj
po ikën ethshëm prej lindjes
unë dhe breznia ime
si magnet i jemi lidhur vendlindjes.
Etyd shprese
Bash
Kur vetmia
Dhe asgjëja
Deshën të ndërtojnë
Një lapidar të burgtë mbi mua
Mu ul një zog në gjoks
Dhe donte pa kushte
Me ba dashni
Me mua.
Etyd hyjnor
Ideja se duhet me dek i bukur
Se duhet me dek i lumtur
Se duhet me dek i ri
Se duhet me dek
Me patjetër
Asnjiherë
S’mu ka
Hjekë
Sysh.
Thjesht etyd
Preki
ëndrrat
ooo Njeri.
Luaj me to
si një fëmijë.
Duaji me zemër
ëndrrat e tua o Njeri
që ato të jenë të bardha
të kaltra, të mjalta, të lara në flori.
ObserverKult
Lexo edhe:
BISLIM AHMETAJ: JORGOJA I TROPOJËS
BISLIM AHMETAJ: MË DHIMBSEN PEMËT QË PRITEN PËR TË BOTUAR LIBRA TË TRASHË!
