Çun Lajçi: Po u dashka
U dashka me vdekë n’terr nate pa fjalë pa gjamë
m’u mbështjellë n’hijen tande pa e zgjua mallin
pa e çkye vetminë pa ia prishë kangën
shpendkeqit t’natës n’krande
pa i shkundë gjethet e zverdhueme
pa i zgjua babë e nanë andrrave
U dashka rrugë me marrë me ecë harkut t’urës
ani çka se ajo asht krymbash e kalbun
arti duhet m’u rrokotelë pa bëza
mos me zgjua as vetvetën
as urën me thye
përtej dritash me dalë e fjalë me çua
si jeni ju andej që bani filma
që thurni keq poezi
e mall me shua tue kepë kujtime natën
Po
u dashka
edhe me qeshë edhe me qajtë
me vdekë edhe me qenë pak gjallë
kujtimet me i vjerrë n’emna
u dashka
