Poezi nga Çun Lajçi
Për bukuri
Jetuem kështu siç po na shihni
bardh e zi pa ngjyra
me ftyrën e Zotit e teshat e tërziut
u lamë prrojeve aty ku pinë ujë drangojt
e linden Zanat
Tirq e xhubleta n’fi e n’hi i zbardhëm
gardhiqeve i terëm kur rreziti dielli
e fryni era
Siç po na shihni jetuem
pa barkaleca se me kore buke u rritëm
qindvjeç u bamë me nji ftyrë
nji fjalë nji besë nji atdhe
Do kuaj shale i patëm sa për do mejdane
edhe do rrugë me gurë
por kufijtë s’ia luejtem tokës arbnore
si ju me xhipa e kollare
As cepat e atdheut s’i grimcuem
për raki e meze
Siç po na shihni jetuem
kështu për bukuri.
ObserverKult
———–
Lexo edhe:
ÇUN LAJÇI: DUA ME T’PA E MOS M’U NGI
Eja trup livadit rrugës për n’krua
si drugëz mes pejve t’vekut futu mes hijeve
mos u ngut sytë e mallit dua me i ngi
me xhemperin bojë allit
mbi gjoksa kapërthy
Eja trup livadit rrugës për n’krua
si rreze dielli mes gjetheve futu nëpër hije
mos u ngut dita asht e shkurtë për sytë e mallit
unë dua me t’pa e mos m’u ngi
Ndalu n’hije t’çetinës e kapu për rrema
lakohu me t’ra flokët përfundi ijeve
xhemperi me t’u shpërthekua
kmisha me tu shky
shtatin e bardhë dua me ta pa si n’andërra
kur bahem trim e gjuhën ta pi
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
