Ca njerëzve,
çfarëdo që t’u japësh,
prapë duan kallëza në borë.
Bukë,
kripë
mish të bardhë dhe të kuq,
prapë të uritur janë.
Shtrat martese
dhe djep,
ata prapë krahëbosh.
U jep tokë,
tokën ua vë nën këmbë,
ata prapë marrin rrugët.
Dhe ujë: u gërmon pusin më të thellë,
prapëseprapë nuk është mjaft i thellë për ta
për të pirë ujë hëne.
Përktheu: Irena Dono
