Poezi nga Donika Dabishevci
Naj fillim vjeshte si kjo
ke me i gjujtë maskat e vetëmohimit
e ke me i dhanë liri gjuhës
Gjethet pezull kan me mbetë n’ajr
prej burrnisë tande
tek ke me u zanë vend
qilim tokës tue u shtri
Ke me i çjerrë faqet si vajtojcë
s’ke me u nalë s’menuemi mortin
e as zot e as hyjni s’kanë me u pa
para atij gzimi kur ke me kanë vetja
Pa flamuj t’bardhë
e di
ke me u dorëzu.
Sytë kanë me i thanë krejt
para se shpirti me folë
ke me i lshu frenat e tij
n’krejt detnat e ksaj bote
ke me u shkri
ke me i marrë brigjet
ke me vërshu
atë ditë vjeshte kur kam me t’pasë ty
ObserverKult
Lexo edhe:
KRYQZUEME PARA TIJ, POEZI NGA DONIKA DABISHEVCI
