Sandalet shkund nga pluhuri që zbardh,
Heq festen e djersitur dhe mendon;
Një dorë fut në xhep të tij të madh
Dhe librin tim të vogël e kërkon;
Ul ballin vija-vija me mundim,
Lexon një fletë, dy, – çibukun shkund
Dhe sikur t’i pëlqejë libri im,
Mund ta shfletojë, ndofta, gjer në fund.
Sikur mos t’i pëlqejë,
shan me vete,
Me emrin tim të gjatë ngatërrohet,
Nga libri fletë gris e shtron në feste,
Të paktën kokë e lodhur t’i freskohet.
1955
ObserverKult
