e kam pa kur natën doli për dritë t’hanës
pak mbasi ftyrëndrruemja e kapërceu gardhin
në mes të premtes e t’shtunës
tue mbledhun lulet e lotit
t’vyshkuna
qelles e fushës
mbështetun në nji lis
i kcente gjyksi tek i thurte kunorë
derisa t’çelin prapë
m’tha me zanin e erës
po i vjerr n’tra të kullës
kur t’ia marrin me aromë
njat’herë bahem e fortë
shkoj e ia çoj nji mjesi
te kryet ia la
përmbi vorr
liria i ka plagët e drandofillta dhe sytë e xixëllimtë të fëmive
mbasandej mblodhi eshtnat e brijve
dhezi zjarmin e mallit me ta
kulaçin e dashnisë me pjek
në mangallin e trishtimit
vjeshtë asht
shpirti zojve u kputet gjeth vjeshtet
