e di se nji ditë ke me ikë
nji t’haneje besoj
call me ma mbush krejt javën me bujashka malli
me m’braktis
si ulkoja klyshin kur xen m’u rrit
rruza prej terri n’pe t’zi kanë m’u rrokullisun ditët
ka me ardhë tjetra javë
e tjetra pastaj
e tjetra
*
mbas ikes
n’kjoftë se me dikend tjetër kafe pjek
n’mangallin e dashnisë
edhe kurrë n’mos u kthefsh
në hinin e bujashkave kam me rue nji gacë
me mshef
e di se ke m’u kthye
nji t’djelle kur javës jeta i soset
në ditën me ngjyra vjeshtet besoj
kur rremash t’pikin ftojt’
prej ftyrës t’dylltë gacës me ia fry hinin
me gishta bore
gjakngrimun
si kurrgja me ia mshelë sytë e mallshëm
siç kapaku i mermertë i sarkofagut
mijëvjeçarët ka mbyllun
*
e di
kur mbi kulumrinë e vorrit
sorrshkinat t’xajnë me këndue
ke m’u kthye
në ditën e lutjeve noshta
noshta në nji tjetër ditë
s’ka randësi a ka me ken e hane
njikëtë poezi me ngjallë me lot’
dritë me i dhanë me frymën t’ande
dritë
kapedane
ObserverKult
