Më griset jeta e shikon,
Më vrau vetja përgjithmonë,
Lermë, lermë.
Në jetën tënde mos më kthe më,
Në jetën time mos u bo për mua helm.
Edhe bashkë, edhe të ndarë,
Duart për ty i kam vënë në zjarr.
Të dy jemi afër në greminë,
Vetëm unë po bie shpirti im,
A do ma zgjasësh dorën?
A do ma zgjasësh dorën?
Në fund të tokës më lëshon,
Lëshon njeriun që të do,
Lermë, lermë.
Në jetën tënde mos më kthe më,
Në jetën time mos u bo për mua helm.
Edhe bashkë, edhe të ndarë,
Duart për ty i kam vënë në zjarr.
Të dy jemi afër në greminë,
Vetëm unë po bie shpirti im,
A do ma zgjasësh dorën?
A do ma zgjasësh dorën?
ObserverKult
———————————————
LEXO EDHE: (VIDEO)ENEDA TARIFA KËNDON POEZINË E DRITA ÇOMOS, POETES QË E MORI VDEKJA HERET
Drita Çomo u lind më 19 mars 1958 në Tiranë. Prindërit e saj u akuzuan për spiunazh ndaj Partisë se Punës për BRSS.
Nëna e saj, Liri Belishova një nga udhëheqëset e rinisë gjatë Luftës Antifashiste u internua në Kuç afër Vlores. Më pastaj u internua s♪rish ne Progonat dhe në fund në Cërrik.
E gjitha kjo bashkë me Dritën e cila ishte vetëm 2 vjeçare.
Babai Maqo Çomo udhëheqës partizan e më vonë ministër i Bujqësisë, u burgos me 30 vite burg.
Në Cerrik Drita mbaroi shkollën e mesme. Por për shkak të kancerit progresiv ajo nuk e dha provimin e maturës. Në moshën 23 vjeçare ajo vdiq në një spital në Tiranë.
Në vitet e fundit të jetës së saj Drita Çomo mbante një ditar, i cili ishte një procesverbal i ngjarjeve që kishin të bënin me qëndrimin në një vend të izolimit. Ajo la gjithashtu dhjetëra poema, të shkruara në vitet 1975-1981, të cilat janë një histori vuajtjesh, dhimbjesh dhe magjepsjesh nga rinia...
TEKSTIN E PLOTË DHE KËNGËN MUND TA GJENI KËTU
