Poezi nga Entela Tabaku
puthjen ma tё bukur qё mё ke dhanё
s’e kam marrё
ta kam lanё nё buzё
me u puthё
me puthjen ma tё bukur qё tё kam dhanё
kur tё mёrziten
mё thuej
ta marr
e po tё jap njё tjetёr
edhe ma tё bukur
mandej ti nё daҫ merre
nё daҫ ma len nё buzё
me u puthё
me puthjen ma tё bukur qё mё ke dhanё
kur tё mёrziten
tё baj me ditё
ObserverKult
Lexo edhe:
ENTELA TABAKU: EJANI TË MOS PLAKEMI GRA!
Ka disa vite që po pres
atë që shqiptarët në moshën teme gjithmonë kanë ba:
po pres me u plakë.
Mos e kemi në gen me u plakë shpejt?
Se këtu as plakat nuk plaken.
Kurse ne e lëshojmë vedin herët,
nisim me thanë “u plaka”
“u plake”
sapo fëmijët na rriten pak.
Në fillim jemi vajza
mandej jemi
plaka.
Pse e plakim njena-tjetrën
brez mbas brezi
gra?
Shtyjmë vedin e tjerat me luejtë rolin e plakës:
ejani gra të luejmë plakash,
plaka të nderueme.
Harrojmë vedin,
jetojmë veç për të tjerët.
”Dukesh si vajzë e re” i bajmë kompliment
ndonjenes që nuk hyn në rol…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
