Nga Ezra Pound
En robe de parade
Samain.
Si shkulm mëndafshi shprishur, plasur pas një muri
Ajo ecën gjatë kangjellash buzë rrugës në Kensington Gardens,
E po vdes pak nga pak
nga një lloj anemie emocionale.
Aty rrotull vërtiten
Bijtë e ndyrë, kokëshkretë, të pavdekshëm, të varfrish,
Tokën do kenë trashëgim.
Ajo është qëllimi i mbramë i riprodhimit
Mërzia e saj është e shijshme tej mase.
Do të donte që dikush i fliste
E ka frikë mos unë
e bëj atë gabim.
Përktheu: Edion Petriti
ObserverKult
Lexo edhe:
TIMO FLLOKO: SIKUR TI TË MUND TË VIJE TEK UNË…
Sikur unë të mund të vija te ty,
Apo ti të mund të vije tek unë,
Përtej të pamundshmes të mundnim,
Midis nesh të ngrinim një urë…
Të mos ndodhte ndarja, siç ndodh,
(ndarjen mos ta kishim për fat),
Ta ngrinim lartësish atë urë,
Në erë…në imagjinatë…
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
GRETA KADARE TETA: A KE RUAJTUR DHE TI SI UNË KUJTIMET NË ZEMËR?
Poezi nga Greta Kadare Teta
I dashur rrebeshi mi trembi eshtrat
Po gjëmon qielli përplasen retë
Trokiti dimri
Truri im po shkel në pellgje
Kot u gëzova se vjeshta që më krihte do ruante kujtimet
Po më pushton frikë
Shi po gjerbon dhe brenda zemrës sime
Këto rrëke sikur duan të rrëmbejnë kujtimet
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
