Fluturuan tri rosa në qiell,
Shpirtra të pyjeve të harruar,
Tingulli i këmbanës, si gjëmim hane
Këndoj rekuiemin e yjeve të rrëzuar.
Një vetëtimë e plagosur ra diku,
Si shpata e një klithme,
Mbi tokën e lodhur prej qiejve
Verbuar nga bronxi i shirave.
Fluturuan tri rosa në qiell,
Tri re dhe tri erëra.
O ju, shpirtrat e pyjeve,
Mbështjellur me dimrin e dhembjes.
Ç’të bëj në këtë peisazh?
Shpjermëni tek lumi që vdiq,
Nëse kufomën e tij s’e kanë shpënë,
Erërat në qiell.
O Zot! Nga ç’qiell ra tërë kjo dhembje,
Që hënëzoi këtë dimër?
Përditë ikin shpirtrat e botës,
Përditë fluturojnë stinët.
ObserverKult
Lexo edhe:
PSE POETI FREDERIK RRESHPJA KËRKONTE QË NË VEND T’ARKIVOLIT TA FUTNIN NË NJË KUTI LODRASH PËR FËMIJË
Frederik Rreshpja (1940 – 2006), ishte poet, eseist, publicist dhe botues. Më 1975 vepra e tij hiqet nga qarkullimi, arrestohet dhe dënohet me 4 vjet.
Ridënohet disa herë dhe në fund del nga burgu në Sarandë. Nga viti 1992 shpërngulet nga Shkodra në Tiranë. Themeloi dhe menaxhoi shtypshkronjën dhe Shtëpinë botuese “Europa” dhe ishte drejtor i revistës kulturore-letrare me po të njëjtin emër.
Pas vitit 2000 jeta e tij ndryshoi rrënjësisht. Rreshpja përjetoi një varfëri të skajshme. Vdiq më 17 shkurt të 2006.
ObserverKult ju sjell një fragment nga libri i Petrit Palushit “Frederik Rreshpja, që s’e kuptuam kurrë” ku paraqiten kujtime tronditëse, dramatike e poetike për dy ditët e poetit Frederik Rreshpja, në Kukës, disa muaj para se ai të ndahej nga jeta:
Prej aty, bisedën e zhvendosi te Prizreni.
-Më mbeti merak që s’e pashë Prizrenin, – shtoi.
– Kur shkova me autobus, kaluam nëpër Prizren, por shoferi s’e ndaloi autobusin. Edhe kur u ktheva s’pata mundësi ta shoh. Por Kuteli ka qenë në Prizren… Atëherë ishte luftë, kurse unë nuk munda ta shoh as në paqe…
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
