O i hijshmi çast, kthemu sërish.
Rini, thuamë një fjalë
Në këtë orë vorbullore.
O i ëmbli kujtim, prehu këtu një çast.
Orë e dritës së zezë ndër damarë
E gërvimave memece të pasqyrave,
E honeve të rreme të etjes…
Dhe nga hiri më i thellë e i pasy,
E bukura moshë do të zotohet:
Me hijeshinë e çapave të parë, kur
Dielli dheun e natës
Ta ketë fshikur
Dhe në freski tretur çdo kith,
Meit, tek ngrihet në qiell
Kurmin e hareshëm para teje do të shpalosë.
Përktheu: Aida Baro
*Titulli i origjinalit: “Do të shpalosë”
