Halil Matoshi: Njerëz me zemër terri

halil matoshi:

“Në paqe djemt varrosin baballarët e tyre, në luftë etërit varrosin bijtë.”
(Herodotus (484 – 425 BCE), The Histories [Book 1, Chapter 87, section 4)

Rashë me fjetë të gjithë po flenë
pos frigës
ajo depërton përmes territ të natës
rri galuç e kërcënon si thirmat
që dalin nga humnera e ngjitën
në gojët e turmave

friga ajo vjen në mendjen time
si lajm gazete që dëshmon nji hata
dridhet unë gërhas

friga ajo braktisë turmat
e tremun nga talismanët hajmalitë tamtamet vjen tek unë si tug

tek secili i vetmuem

m’doket te krejt kundërshtarët
e luftës ndjehet e sigurt dhe gjallë

ka udhëtu që nga vèndet e lirive
n’atdhe friga ka braktisë azganët
bjerrakohës âsht strehu në mue

me gjasë te krejt të arsyeshemit
në botë

prek zemrën nëse më rrah hala
s’e gjâj ajo ka lëviz tashmâ
nga friga âsht bâ njâ me mendjën

e padokshme fluide shtrigane
e përdhunë
banon në kurmin e njerit
që ka frigë budallakun

ajo i nxjerr sytë e mi jashtë t’skuqun
si dy gaca me pa se si turret
shpirt i turmave pa dëshmi
pa mëshirë pa ândrra
pos besimit në marrëzinë
e nji Mesiah a shefi politik
që u ka premtu me u heq frigën

përmes zjarrit i flet botës
për fundin e saj

digje digje dritën që ka mbetun

tashmâ nata po afrohet
kam frigë
ajo ka lânë shumë terr
në mendjen time dhe myk dhe byk

mbetje sharre që prenë të vërtetat
e ksobotshme

due me kânë ândërr fërkoj sytë
leshnat shkuli me provu a jam gjallë
çuet jam e turmat çirren
u bien trumpetave

ndjej se më dhèm
në nji gjendje ferku t’zgjatun

friga se liria munet me u humb
nga injoranca
jo nga nji anmik i mnerë
t’bân t’përvuejtun

lë terr mas në sferat subkoshiente
për shumë breza
na ngrysë tue na bâ njerëz prej terri

E s’e shohim luftën
që uluron
——————————
Tue agu 29 maji, 2023; 03:30 h

ObserverKult


Lexo edhe:

HALIL MATOSHI: NË SHKRIMET E MIA KAM THÂNË DIÇKA QË E MENOJNË SHUMË POR S’DIJNË ME E THÂNË, S’KANË GJUHË

Në rubrikën Personale, mysafir yni është shkrimtari, Halil Matoshi.

-Si ndodhi takimi i parë me letërsinë?

-Librat e parë që i pata në dorë ishin “Poema” nga Ndre Mjeda dhe “Vargjet e lira” të Migjenit dhe “Posta e porositun” e Mark Krasniqit.
Botimet e para të “Rilindjës”, vitet ‘60 të shekullit të kaluem. Këto tre i libra i kishim në trashëgimi familjare asokohe, nga vëllau i madh, Mustafa, arëherë gjmnazist në Kamenicë…

Tekstin e plotë e gjeni KËTU