Ika nga ti, pas miqve u hodha, pas verës,
se më shtinin frikë sytë e tu të errët,
me dashuri u mora, dëgjoja muzikë
dhe ty të harrova, unë biri yt besnik.
Ti pas kudo më ndoqe, në heshtje, me durim.
Më ishe në verën, që pija me dëshpërim,
ishe në afshin e netëve të dashurisë,
më ishe në ckërmitjet, që bëja prej mërzisë.
Tani që më fërkon gjymtyrët e cfilitur
dhe në prehrin tënd kokën time ke pritur,
tani që nga udhëtimet u ktheva moj nënë,
shoh, ky mundim, rrugë drejt teje paska qënë.
shqipëroi: Maksim Rakipaj
ObserverKult
Lexo edhe:
HERMANN HESSE: UNË, BIRI I PABESË, TË TRADHTOJA…
Poezi nga Hermann Hesse
Ty tu përvodha …dhe miqve …edhe verës
I trembesha për vdekje unë shikimit tënd therrës!
Veç n’krahë të dashurisë e tingull të lahutës të harroja…
Unë, biri i pabesë, të tradhtoja!
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
——————————————————————————————
MEHMET ELEZI: DJEGIA E TEATRIT
Nga Mehmet Elezi
1.
Djegia e teatrit qe lajmi më i keq në këtë fillimvjeshtë. Ngrehinë me arkitekurë të stilit italian, ndërtuar në kohë të mbretit, me oborr plot lule dhe pemë tërë motin të gjelbra. Aty Eskili kish sfiduar zotat me Prometeun e zjarrit e të dritës dhe Shekspiri kish trandur botën me mëdyshjen e lashtë “me qenë a mos me qenë”. Aty kishin parakaluar dramaturgët vendas, në një maratonë skene, që gati po mbushte qindvjetëshin. Dhe si në një shtrat të nxehtë lulesh, aty kishin çelur në kulm të dimrit artistë të denjë për Hollivudin, sipas shprehjes së gazetarit të kronikës kulturore në një televizion të vogël privat.
Për çiftet e reja të saponjohura, ndjekja e një shfaqjeje në teatër qe bërë thuajse traditë. Me të filluar sezoni teatror, edhe çifte të moshuara nxirrnin prej garderobës teshat e modës së shkuar, visheshin me nge, duke u këshilluar me shoqi-shoqin më mirë këtë këmishë ose atë fustan, dhe niseshin krah për krah, herë-herë dorë për dorë.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
