Kot të prita n’sheshe bote, n’kënde rruge kot të prita
Se ti erdhe përmes gote që sakaq me fund e ngrita,
Pastaj heshtje asgjë tjetër, asnjë zhurmë asnjë zë
Ndaj harresa kaq e vjetër bëhet sa një shekull më.
S’di ku humbën fjalët tua, ti më the, “mos pi raki”
N’vend të saj te një krua do t’më japish pakëz gji,
Se do vinje si një Zanë, si te Muja i plagosur
Gjersa jeta aty pranë t’gjitha rrugët m’i ka sosur.
E kur sipër kësaj loje si mbi shpinën e një mali
Hëna do të bënte roje me shkëlqimin që ia fali
Ky vegim që sot arrita ta kopjoj nga sytë e tu
Në mëngjes kur t’hapet drita ti do t’ikish nga këtu.
Me një ikje të marrosur dhe me shiun nëpër sy
Me do lot që ke varrosur nën qerpik aty me dry,
Do të ikish përtej vitesh që të kthehesh kaq e re
Se ti s’je një Zanë mitesh por një ëngjëll përmbi dhe…
ObserverKult
Lexo edhe:
XHELAL ADEMI: NËSE MUNDESH TË HARROSH GJITHÇKA TONËN…
Nëse mundesh të harrosh gjithçka tonën përmbi dhe,
Gjithçka bëre e sodite gjithçka preke gjithçka pe,
Madje hapit përmbas shpine nëse mundesh t’i vësh emër
E t’i ndrydhish njëmijë heshtje që të ecin nëpër zemër.
Nëse mundesh t’i vësh fshesën gjithçka ishte jeta jote,
T’hedhësh ndjenjën nëpër detra mes valnajës fuqiplote,
Nëse mundesh të rrëmbesh gjithçka tënden që më dhe,
Dhe t’pështyshë nga ece dje për të hapur rrugë të re.
Nëse buzës i vë dryrin që t’mos shkrehet nëpër vaj,
Gjitha puthjet t’ia shkëpusish mu aty tek cep i saj,
E t’i hedhish përmbanë qiellit ose djegish përmbi prush,
Dhe e akullt t’i sodisish me atë sy të zi si rrush.
Nëse plagët mund t’i mbyllish t’arratisesh fare kot,
Mbi karvanët e kujtesës mos ia beh ky qiell me lot,
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
