ObserverKult ua sjell disa thënie nga Viktor Hygo
Të gjitha forcat në këtë botë, nuk janë aq të fuqishme sa një ide së cilës i ka ardhur koha.
Vetëm përmes vuajtjes, qeniet njerëzore bëhen engjëj.
Ju më pyesni çfarë më detyron të flas? Një gjë e çuditshme: ndërgjegjja ime.
E ardhmja ka disa emra. Për të dobëtin, është e pamundur; për zemërlëshuarit, është e panjohur; por për trimat është ideali.
Nuk është e lehtë të qëndrosh i heshtur, kur vetë heshtja është një gënjeshtër.
Kur një grua është duke ju folur, dëgjojeni atë që thotë me sytë e saj.
Simptoma e parë e dashurisë tek një djalë i ri është druajtja; tek një vajzë guximi.
Të duash një person tjetër, do të thotë të shohësh fytyrën e Zotit.
Njerëzve nuk u mungon forca por vullneti.
OberverKult
—————————–
LEXO EDHE:
SILVANA KOLA-LOKA: KENI PROVUAR T’I SHKRUANI NJË LETËR VETES?
Po, po! Një letër prej vërteti. Nga ato që fillojnë me: “E dashur vetja ime!….”
Është diçka që unë e bëj kohë pas kohe.
Është një marrëdhënie me veten që unë e çmoj fort dhe përkujdesem që të mos e anashkaloj prej turravrapit të ditës.
Herë i shkruaj Silvës fëmijë dhe herë Silvës të shtyrë në moshë. Ka edhe raste kur i shkruaj vetes së një dite më parë apo vetes së nesërme.
Kur ulem të shkruaj një letër si kjo, bota mbetet e gjitha jashtë. Unë nuk jam e askujt. Unë nuk kam askënd. Asnjë zhurmë e brendshme apo e jashtme nuk më prek. Unë jam vetëm Silva. Silva e Silvës.
Dhe kështu, me këtë vetëdijësim për faktin se në ato momente unë jam qendra e botës time, filloj t’i hapem vetes…
Tekstin e plotë mund ta gjeni KËTU
