Germën e parë të emrit tënd
E shkrova në krye, në të djathtë të vjershës
Kështu një grumbull rosash të egra,
Në forme V-je, ikin larg në qiellin e bardhë të vjeshtës.
Ti vazhdimisht largohesh, largohesh,
Del prej meje, prej rreshtave, prej pritjes.
Kur ktheva kokën prapë,
Bosh ishte qielli
Dhe hapësirë e bardhë bosh ishte.
ObserverKult
—————–
Kliko edhe:
