Poezi nga Jim Moore
Dhemb kjo jetë. Kur hoqa dorë nga përpjekja
për të thënë ndryshe, ndihem i lehtësuar.
Shumë njerëz që dua janë në dhimbje të tilla.
Kur vjen pikëllimi, vjen
dhe s’ke ç’të bësh. E vërteta, thua?
Nuk vras mendjen të vishem me ditë të tëra.
Dje, pashë atë pemë molle
në varrezat e vjetra hebreje.
Lulet ranë derisa kalonte një njeri,
duke fishkëlluar. Gurët shkëlqenin në rrezet e diellit.
Një gardh prej hekuri i ruante të vdekurit,
i mbante jashtë të gjallët. Nuk ka fjalë për të,
si rrezet e diellit shkëlqejnë në gardhin
që ndan të gjallët nga të vdekurit.
Përktheu: Fadil Bajraj
ObserverKult
Lexo edhe:
