MURET
Pa pikë kujdesi, pa mëshirë, pa turp
Rreth meje muret ngritën gjithë gur.
Dhe midis tyre i gjendur unë tani
S’mendoj gjë tjetër veçse këtë zi.
Kaq punë më presin jashtë muresh, atje.
Por kur i ngritën, qysh s’i vura re?
S’dëgjova as çekiç as zhurmë, asgjë,
Nga bota tinëzisht më ndanë përgjithnjë.
[Përkthyer nga Ismail Kadare]
~
MURE
Pa kujdes, pa mëshirë edhe pa drojë
përqark meje ngritën mure të mëdha.
Dhe ky fat zemrën zë të ma sëmbojë.
Tjetër andrallë në mendjen time s’ka;
se pa mbaruar lashë matanë shumë punë.
Ah kur i ngrinin si s’ndjeva gjë kaq mote.
Por zhurmë muratorësh nuk dëgjova unë.
Pa e kuptuar më kyçën jashtë prej bote.
[Përkthyer nga Romeo Çollaku]
~
MURE
Pa pikë mëshire, pa shqetësim, pa skrupuj,
Rreth meje ngritën mure të lartë e të mëdhenj.
Dhe rri tani këtu pa shpresë, i strukur,
Tjetër s’mendoj, veç këtij fati që më bren.
Sa gjëra kisha për të bërë përjashta!
Kur ngritën muret, si nuk i thirra kokës?!
Por as zhurmë s’dëgjova, as murator nuk pashë.
Krejt pa u ndier më mbyllën jashtë botës.
[Përkthyer nga Alket Çani]
