Nga: Taras Shevçenko
Kur të vdes, të më mbuloni
Te ndonjë kodrinë,
Që ta shoh gjithnjë, vëllezër,
Mëmën Ukrainë;
Të vështroj me gaz në zemër,
Fushën pa kufi.
Të vështroj si derdhet Dnjepri,
Si buçet ai,
Si vrapon mes Ukrainës,
Drejt e për në det…
Do t’i lë mënjanë ahere,
Fushat dhe rrëketë;
Dhe do të ngjitem lart në qiell
Lart te perëndia,
T’i flas hapur e t’i qahem,
Për dertet e mia.
Kur të më mbuloni mua,
Zgjedhën flakeni,
Derdheni në shesh të luftës
Gjakun, për liri!
Dhe në familjen e madhe,
Të re dhe të lirë,
Ma kujtoni fjalën time
T’urtë dhe të mirë!…
*Titulli i origjinalit: “Amaneti”
Përktheu: Jorgo Bllaci
ObserverKult
Lexo edhe:
