Ma lëshon dorën për mjedisi
Si lumi që rrjedh kah deti
E lodhur një sy gjumë bën
Me tjetrin ëndërron atë që s’e ka
Një botë të tërë pa anë
Dora m’ka mbetur varur si një degë
Hiri cigares m’pikon n’qilim
Çdo gjë kam ndalur për një çast
S’du që si hi t’m’pikoje kjo magji
Mesazhet e zemrës së fjetur m’i përcjell
Vetëm gurgullima e gjakut të saj
Që rrjedh dejve t’mia
Ajo tashmë flenë
Fjalët i kanë marr trajtën
E një guri të lëmuar
Gur që me rënie të lirë
Humnerës së shpirtit tim
Nuk prek në asgjë
Fjalët i kanë rënë në heshtje
Si një krehër fildishi flokut të gjatë
Do të rri të pushoj edhe pak
Në thellësinë e shpirtit të saj
