Nëna ime kishte dhjetë duar.
Ato mund t’i shihje veç ditën,
nëse përditën e shihje në iris të syrit.
Kur të gjithë i mundte gjumi,
ato zhdukeshin, mbeteshin veç dy.
Të gjithë flinin, por jo unë, unë përgjoja,
nëna flinte, por…duart e nënës nuk flinin kurrë,
si dy engjëj nate të mermertë
ato përkundnin detin në sytë e mi
gjersa qetësohej çdo valë.
Duhet të kesh sy prej fëmije
për t’i parë mrekullitë:
Nuk ka gjë më magjike
se duart e një gruaje!
*Titulli i origjinalit: “Duart e një gruaje“
ObserverKult
————————————————————————-
Lexo edhe:
MARSELA NENI: ERDHA, POR NUK TË GJETA, TIRANË
Poezi nga Marsela Neni
Kryeqytetit natën eci me duar
këmbët më kalamburen në qiej
sy ciklopësh, hije përbindëshash
mbi sheshin si lugë e përmbysur
kullën e sahatit një katallan
e ka zënë për gryke
nën këmbët e shtatores së Skënderbeut
lahuta nderur në litarët e territ
nuk bien telat
veç ndonjë ere prej perëndimit
ia përvlon ndonjë çast krelat
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
MARSELA NENI: NUK KISHA MJAFTUESHËM PARA PËR TA BLERË NJË LIBËR…
Sot nuk kisha mjaftueshëm para
për ta blerë një libër,
ushqim për shpirtin.
Dola në rrugë
e lexova në sytë e njerëzve:
në kafene në vetmi mes miqve,
në dyert e dyqaneve me qeska t’lehta në duar,
në qoshet e rrugëve ku lypet buka e gojës,
në klinikat e mbushura me trupa që lëngojnë,
në parqe lojrash ku nuk luajnë fëmijë,
në bankat e zbrazura të klasave në shkolla,
në dheun që nuk hidhet për respekt të të vdekurve,
në listën e borxheve në qetapet e farmacive,
në ballkonin e një nënë ku kursehet drita,
por jo lotët që mblidhen në filxhanin e vetëm
të kafesë,
…u trishtova sa nuk ta rrëfej dot!
Në sytë e njerëzve
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
