Për çdo mëngjes ti shkambin, si shoq t’pandam e vren ndër sy përtej lumin –në ball. Grigjen e lshon e mbrama e pret në shpi. Mbrama vjen burri e në votër kqyr me mall: nesër tash shkon e kurr nuk k’then! Tash t’len nji bukë e setrën që s’vlen dhe djalin në gjoksi shkëndija në votër, ku rritet e bâhet flakë . Ket zjarm e ruen përshpirtshëm ndezun gjithmonë ti, virgjën carani, tue e mbajtë ndër shplakë.
Me duer që shkulne bar e thyene krande djalin në buzqeshje e lëmon si njomza në ftyr’ me zemër nane, dhe syt e ty, uruesa, shtang i thonë : “pas-te nana në plang.”
