Më ço në atë vend
ku xixëllonjat kërcejnë tango
dhe gurët e lëmuar bëhen trëndafila pa gjemba
Në atë vend të shenjtë
ku shelgu i diellit pëshpërit premtime dashurie
Era thotë “pranoj”
Bilbili i turpshëm qan
Bilbili i lotuar sa qan.
Më ço në atë vend
ku lotët shkrihen në vargje
dhe ëndrrat – valë të ëmbla
përkëdhelin brigjet prej rëre
Në atë vend
ku akullnajat digjen
ku gjuhët e prushit pëshpërisin premtime dashurie
Dëbora thotë “pranoj”
Dallëndyshja e heshtur qan
Dallëndyshja e heshtur sa qan.
Më ço në atë vend, dashuria ime,
ku zogjtë janë rima
dhe poezitë – zemra të gjakosura fluturash
Në atë vend
ku lumenjtë mbyten
ku buzë hënëzore pëshpërisin premtime dashurie
Poeti thote “pranoj”
Poezia e vrarë qan
Poezia e thyer sa qan.
ObserverKult
Lexo edhe:
SOKRAT HABILAJ: EDHE NË BOTËN MATANË, TI DO JESH DASHURIA IME E VETME…
Sokrat Habilaj: Besoj
Derisa edhe malli ka një kufi, a cak,
E më pas në frymë kthehesh me të.
Besoj se do jem thjesht një dështak,
Nëse vazhdoj më tej ta shpall me zë.
Derisa edhe unë marrë të tjera linja,
Kur e ndjej se çarçafi dihatë përbri.
Besoj se më je shkëputur nga brinja,
Kur ndodhesh përballë është rastësi.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
