Hapmani burgun-katua,
Nëm-ni ditën plot ndriçim,
Vashën sy-zezë që dua,
Kalin, kresht-ziun t’im!
Unë nusezën e mirë
Do ta puth me ëmbëlsirë,
Do marr kalin e do shkoj
Stepave të fluturoj.
Po dritarja ësht’ e lartë,
Porta me një kyç mizor;
Dhe sy-zeza ndodhet larg,
Në hajatin madhështor;
Mbi blerime kal’ i mirë,
Pa fre, vetë, me dëshirë,
Rend gazmor e lot sa mund,
Bishtin nëpër erë e tund…
Jam i vetëm, s’kam gëzime:
Vetëm muret rrethpërqark,
Një kandil bën pak ndriçime
Me atë zjarr që vdes nga pak;
Veç se prapa aty në derë
Hap i rregullt bje përherë;
Natën ec në qetësi
Roja pa përgjegjësi.
Përktheu Lasgush Poradeci
ObserverKult
Lexo edhe:
MIHAIL LERMONTOV: TË DUA, MOJ, TË DUA!
Poezi nga Mihail Lermontov
Nuk i harroj në kraht’ e huaj
Dy sytë magjistarë.
Kur dashuroj, lëngoj e vuaj
Për dashurin’ e parë.
Kujtesa, vashë, më cfilit,
M’i çorri plagët mua,
Po un’ me vetë përsërit:
Të dua, moj, të dua!
Do të martohesh, vashë moj,
S’do t’a kujtosh poetin
Dhe unë më s’do të shikoj,
Se do të zë kurbetin.
Vapori zhduket tej në det
Me syrgjynosën mua,
Po vala valës gjith i flet:
Të dua, moj, të dua!
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
MIHAIL LERMONTOV: JO, UNË ME AQ ZJARR TY NUK TË DUA…
Poezi nga Mihail Lermontov
Jo, unë me aq zjarr ty nuk të dua,
S’ma merr mendjen bukuria shkëlqimtare.
Tek ti kërkoj veç brengën që u shua,
Edhe rininë që m’iku per fare.
Vështrimin unë ta ngul ty nganjëherë,
Dhe zhytem thellë, thellë, në sytë e tu.
E fshehurazi me ty seç bisedoj atëherë,
Por s’është zemra që të flet kështu.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
