Poezi nga Mimoza Çobo
Një grua e ndien aromën e burrit që do,
edhe kur vesëholla gjurmët ia ka fshirë,
kur karafili stinëve kundërmon ngado
dhe kur dorëzonja deh ditët, me të mirë.
Një grua sheh syrin e burrit që dashuron,
mes muzgut kuqalosh që mbledh bukuritë,
nën velin e agimit, kur nata lodhur shkon
dhe trëndafilja ditë shtron gjithë mirësitë.
Një grua njeh zërin e burrit që dashuron,
mes këngës së valës, që ligjëron në breg,
mes korit të zogjve në shtegtimin e vonë,
kur vjeshta zverdhon gjethet nëpër degë.
Një grua e ndjen pranë burrin që dashuron,
kur ai folenë ngre brenda zemrës së saj,
kur diellin e dashurisë, pa kusht ia dhuron
dhe frymën e shpirtit gjer në vdekje ia fal.
ObserverKult
Lexo edhe:
MIMOZA ÇOBO: MË KA MARRË MALLI PËR PLAKAT ZEMËRBARDHA TË FSHATIT
Nëse më dallojnë, në horizont për së largu,
shaminë e dorës nxjerrin, furtunë nga xhepi,
e tundin tek dora dhe kur shiu e ka lagur.
Eh, sa më gufon zemra kur e di si më presin !
E, i bëjnë zë nënës sime:”Dil se erdhi vajza !”…
Dhe po të mos jetë mirë, tek pragu del nëna,
fillojnë dhe buzëqeshin, si dritëzimet e paqta,
derisa mbërrij afër më kundrojnë si te jem hëna.
Pa nis, e i takoj e jua puth duart me radhë,
teksa më prekin flokët e më puthin në ballë,
mos të paftë syri i lig, -thonë,- se na sjellë beharë,
na nxjerrë mallin e fëmijëve, mall që digjet zjarr.
Poezinë e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
