Poezi nga Mimoza Çobo
Kur mëngjesi vjen ëmbël, ti buzëqesh,
e unë, si pikë vese njomë gishtat e tua.
E ndjen burrë i dashur, jetën si rrëshqet,
ngjyrave agimore e perëndimeve purpuruar!…
Mos numëro orët dhe minutat çdo çast!
Se krahëve derdhem unë porsi diell i kuq,
gjirit dal si hëna llamburit natën e gjatë,
nën dritëzën e saj, shpirti yt përhumb…
Syri yt burrërorë të ardhmen projekton,
se e tashmja buzëqeshur shkon kaluar,
t’ia vjelim kënaqësitë jetës që gurgullon,
ujvarë kristalore në shpirtin e dashuruar.
Le të rrjedhin agimet, perëndimeve rozë,
e nesërmja sjelltë, veç puthje dashurish,
zemrën mbama ti, medaljon në kraharorë,
bashkë të thinjemi, nën qiellin e perjetësisë.
ObserverKult
Lexo edhe:
MIMOZA ÇOBO: GUXOJ TË TË PUTH, SE TË DUA…
Guxoj të puth rrënjët e shpirtit, se të dua,
dua fuqinë legjendare, që rrezaton si burrë,
guxoj të admiroj nurin e bukurive të tua,
nurin e thjeshtësisë, që nuk vyshket kurrë.
Guxoj të çel për ty, si trëndafil i mesnatës,
kur hap petalbutën e puthur nga hëna,
të më përpijnë flladet e trupit gjatë natës,
të kthehem një Evë mbi mollët e ngrëna.
Poezinë e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
Lexo edhe:
“UKRAINAS! ZGJOHUNI”- AMBASADORI UKRAINAS HAP TETORIN E LIBRIT ME POEZINË E VITALIJ IVASHENKO: POPULLI IM MË NË FUND PO ZGJOHET
“Populli im më në fund po zgjohet, kanë dashur ta përgjumin për 300 vjet. Gjithçka ka jetuar: uri, arrestime. Shkatërronin lulet e kulturës, jetë të tëra. Po ne sot po ringjallim gjuhën. Në mëndjen nga Tarasi “Amanetet”. Liria, dinjiteti prap po ushqehen, na mirëkupton pranon dhe bota vetë! Do t’kemi rregull tek kultura, në arsim. të na ngjallet shpirti,. kemi forcën dhe vullnet, kërkoni ndonjë popull tjetër në hapësirë, ku prinjësi i kombit është poet”, lexon ai mes rreshtash.
Tektstin e plotë e gjeni KETU
ObserverKult
