Ndre Mjeda: Në dekë të shoqit tem…

ndre mjeda

“Në dekë të shoqit tem Gj.S”, poezi nga Ndre Mjeda

Ishte t’u u errun nata,
E permbi krye ngurue
I rrishe kur lingata
Shkrite njat jetë të dishrue;
E thoshe: prá s’do të desin
Nji qi sa shokë mbë te shpresin.

Shpreson nji atdhé per dije
E harte qi në te shndrisin;
Per at dashtní e shije
Qi zemren ja stolisin;
E i veton rrebtë nji mende
Nder shkrime e nder kuvende.

Por ai mbi krejcen pshtetun
Rryeshem e ngrehi shtatin,
E syt, perpara mbetun,
I ngjalli prep, e shtratin
I trandi nji fuqi
Ardhun n’at ças persëri.

E më thote: o vlla, nji teje
Këto zemra per gjithë herë,
Të forcueme prei nji feje
Rrahne në këte jetë të mjerë;
Nji caku kje, nji shkëndija
E zêmres: Shqiptarija.

Per mue këjo jetë po soset,
O vlla, pa u sosun nata;
Këjo tymen mirë e ngrata.
Por jo, per këte s’merzitem,
Se ‘jetës ma t’mirë i aritem.

Vetem nder dhena të hueja
Me dekun, o Shqypni!?
Para se në fusha të tûja
Të ndeshem nji herë përsëri,
Të falem me bjeshkt’ e ngrine
Qi ti në lulzim pertrine

O prill i ri; ku Iliri
Zotnoi nji ditë ma së parit,
E Kombi i huej s’e shtiri
Detin për në tokë të Shqyptarit;
Por lir’ e fuqiplote
Shqipja dykrenshe urdhnote,

Ku Topja i madh flamorin
Tand kundra të huejit qiti,
Shqipe, e kah ti krahnorin
Të mesuemit nën zgiedhë valviti,
E ndrroi në liri robnimin
Nën Vérin e Prendimin.

Pa puthë njato shkambije
Të lame me gjak të Shqyptarit;
Pa u hjekë mbi giuj vallnije
Qi eshtnat vorruen të barbarit,
Kur mnérshem si rrufé
Per kryq e per atdhe

Lëshohej ku i dekës ish shtegu
Mbi çeta t’Anadollit
I rrmyeshëm Skanderbegu
Si shkulmet e Devollit ,
Si valët e ‘j prrojt qi maja
Lëshon, e nper fushë bje rrkaja.

Pa t’gëzue përsëri, moj Shkodrë,
Qi m’bane djalë t’Qipnís
E n’hije t’njasaj kodrë
Urojmës s’Ilirís;
Eshtnat me i lanë, e urime
Me pritë prej kuj në giuhë time.

E u pak: me dorë i shkova
Djersen e ftohtë, e m’zbritshin
Lott kur mahnit’ e vrova
Hyjzit, qi nelt shetishin
Neper dritore e vruene
Me sy t’perlotët, e shkruene.

Ngrimun si ‘j gur, mbi krye
Kqyrshe ato vol trishtimi;
Kur ai, si t’ish tui kthye
Shpirti prei ndo’j udhtimi,
Tui çilun syt persri
Tha t’mbrame fjalë Shqypni.

(Shkëputur nga libri “Juvenilia” të autorit Ndre Mjeda)

Përgatiti: ObserverKult

—–

fatos arapi

Lexo edhe:

FATOS ARAPI: TI DO T’MË DASHUROSH PATJETËR!

Ti do t’më dashurosh patjetër!, poezi nga Fatos Arapi

Ky qiell i prillit pa ty është i vjetër.
shkon një trishtim e ja ku vjen një tjetër.
Në mallin tënd ky karafil i egër,-
Ti do të më dashurosh patjetër!

Në sytë e tu diej të vegjël
e ndezën natën dhe ditëne ndezën.
Mirë sot,po si durohet pa ty nesër?
Ti do të më dashurosh patjetër.

Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:

ObserverKult