Fjodor Dostojevski
Në një kohë të turbullt, lëkundjesh ose tranzicioni shfaqen kudo e gjithmonë ca palo njerëz…
Unë s’e kam fjalën për ata që vetëquhen “përparimtarë”, të cilët shpejtojnë gjithnjë, para të tjerëve (ky është kujdesi i tyre kryesor), ndonëse shpesh ata shpejtojnë për një qëllim të marrë, por të përcaktuar qartë…
Jo, unë e kam fjalën për fundërrinat…
Në çdo kohë tranzicioni dalin në sipërfaqe e ngjiten lart këto fundërrina, që ekzistojnë në çdo shoqëri, të cilëve nuk iu mungon vetëm qëllimi, por edhe aftësia për të menduar dhe që shprehin me të gjithë forcën e tyre, nervozizëm dhe padurim.
Këto fundërrina, pa e ditur vetë, bien e vihen nën komandën e një klike të vogël “përparimtarësh”, që veprojnë sipas një qëllimi të përcaktuar; klikë kjo që i drejton këto fundërrina aty ku i duhen, ndonëse ndodh që vetë kjo klikë të jetë e përbërë edhe prej idiotësh të vërtetë…
Dhe mendjet më të ndritura habiten e bëjnë pyetjen:- Si ia lejuan vetes të mashtrohen prej tyre?!
ObserverKult
Lexo edhe:
PSE FJODOR DOSTOJEVSKI ËSHTË “KAQ I VEÇANTË”
Një filozof i shkëlqyer, besimtar i vërtetë, eksplorues i guximshëm i skutave më të errëta të mendjes njerëzore.
Njeriu që konceptoi ekuacionin letrar më të famshëm në botë – “Krim dhe ndëshkim”.
Njëqind e dyzet vjet pas vdekjes, Fjodor Dostojevski vijon të jetë, jo vetëm burim krenarie kombëtare në Rusi, por edhe një magnet për bibliofilët anekënd botës.
“Por Dostojevski është kalorësi i shkretëtirës me shigjeta të përthyera. Ku godet shigjeta e tij, pikon gjak.
Dostojevski jeton brenda nesh. Muzika e tij, nuk do të vdesë kurrë”. Kështu shkruan Vasili Rozanov, një nga filozofët rusë të shekullit të 20-të, në vitin 1912.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
